Λίστα αντικειμένων
Κλίκ για μεγέθυνση
Δευτέρα 08 Μάρ 2021
8 Μαρτίου : Παγκόσμια ημέρα της Γυναίκας!
Η 8η Μαρτίου είναι η ημέρα του παγκόσμιου εορτασμού της γυναίκας. Μια ημέρα αφιερωμένη στην προσωπικότητα και τους αγώνες της. Η «Ημέρα της Γυναίκας» (International Women’s Day), αποτελεί τιμή στους πολλαπλούς ρόλους της γυναίκας, ως μητέρας, συζύγου, εργαζόμενης, ενεργού μέλους της κοινωνίας μας, αλλά και της προσφοράς της στην οικογένεια και στο κοινωνικό σύνολο. Η μέρα αυτή είναι επέτειος – σύμβολο των αγώνων, των θυσιών, αλλά και των κατακτήσεων όλων των γυναικών του κόσμου.
Γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου, σε ανάμνηση μιας μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας που έγινε στις 8 Μαρτίου του 1857 από εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, οι οποίες ζητούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας.
Θεσπίστηκε για πρώτη φορά το 1997 με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ για να αναδείξει τα προβλήματα και να προωθήσει τα δικαιώματα της γυναίκας.
Το Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο αφιερώνει τη φετινή ήμερα της γυναίκας στον παγκόσμιο αγώνα των γυναικών κατά του COVID-19.Τις γυναίκες που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του αγώνα κατά της πανδημίας του κορονοϊού, καθώς αποτελούν την πλειονότητα των εργαζομένων που απασχολούνται στις υπηρεσίες υγειονομικής περίθαλψης.
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, που γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου, κάνουμε μια μικρή αναδρομή στην πορεία σημαντικών Ελληνίδων, που με το έργο και τη ζωή τους αποτέλεσαν-και συνεχίζουν να αποτελούν-εμβληματικές προσωπικότητες.
Γυναίκα ηρωίδα …
Λασκαρίνα "Μπουμπουλίνα"
Η Λασκαρίνα γεννήθηκε στις φυλακές της Κωνσταντινούπολης κατά την επίσκεψη της μητέρας της στον φυλακισμένο πατέρα της, στις 11 Μαΐου το 1771. Βαφτίστηκε από έναν φυλακισμένο και πέρασε τα παιδικά της χρόνια στις Σπέτσες, όπου η μητέρα της παντρεύτηκε για δεύτερη φορά τον Σπετσιώτη καπετάνιο Δημήτριο Λαζάρου. Στα 17 της παντρεύτηκε τον Σπετσιώτη πλοίαρχο Δημήτριο Γιάννουζα, ο οποίος σκοτώθηκε σε συμπλοκή με αλγερινούς πειρατές. Η Λασκαρίνα έμεινε χήρα με τρία παιδιά, τον Ιωάννη, τον Γεώργιο και την Μαρία.
Τέσσερα χρόνια μετά όμως στα 30 της, αποφασίζει να ξαναπαντρευτεί. Ο δεύτερος σύζυγός της, ο Σπετσιώτης καραβοκύρης Δημήτριος Μπούμπουλης (εξ ου και το Μπουμπουλίνα, δηλαδή η γυναίκα του Μπούμπουλη), είχε το ίδιο τέλος με τον πρώτο της σύζυγο. Μαζί του απέκτησε τρία παιδιά, την Ελένη, την Σκεύω και τον Νικόλαο. Χήρα για
δεύτερη φορά και με τεράστια περιουσία στα χέρια της, την οποία κληρονόμησε από τους άντρες της, η Λασκαρίνα, ασχολήθηκε με εμπορικές δραστηριότητες. Την περιουσία αργότερα τη διέθεσε στον απελευθερωτικό αγώνα. Σχημάτισε εκστρατευτικό σώμα και στόλο, τον οποίο συντηρούσε με προσωπικά της έξοδα και ναυπήγησε το πλοίο “Αγαμέμνων”, το οποίο ήταν το μεγαλύτερο πλοίο της επανάστασης.
Γυναίκα καλλιτέχνης…
Μαρία Κάλλας
Η Ελληνίδα υψίφωνος, που με τη χαρισματική φωνή, την εξαιρετική τεχνική, και την καθηλωτική ερμηνεία της κατάφερε να αναδειχθεί στη μεγαλύτερη ντίβα της όπερας, γεννήθηκε τo 1923 στη Νέα Υόρκη, από γονείς μετανάστες. Το πραγματικό της όνομα ήταν Άννα Μαρία Καικιλία Σοφία Καλογεροπούλου και η κλίση της στη μουσική φάνηκε από νωρίς.
Ξεκίνησε ως παιδί μαθήματα πιάνου και το 1937, μετά το διαζύγιο των γονιών της, γύρισε μαζί με τη μητέρα και την αδερφή της στην Ελλάδα, όπου έδωσε εξετάσεις στο Εθνικό Ωδείο. Αν και μικρότερη από το ηλικιακό όριο εισαγωγής, κατάφερε να μπει και, φυσικά, πολύ γρήγορα να ξεχωρίσει, χάρη στην ασύλληπτη έκταση και το μοναδικό μέταλλο της φωνής της.
Ο πρώτος μεγάλος της ρόλος στο λυρικό τραγούδι ήρθε πριν από τα 20α γενέθλιά της, το 1942, στην όπερα του Puccini «Tosca». Στη συνέχεια επέστρεψε στις Η.Π.Α, όπου γνώρισε τον διευθυντή της Arena di Verona Giovanni Zenatello, ο οποίος την οδήγησε στην Ιταλία.
Το 1949 παντρεύτηκε τον Ιταλό βιομήχανο Giovanni Battista Meneghini. Στα χρόνια που ακολούθησαν, έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην επαγγελματική πορεία της, πιστεύοντας με πάθος στο ταλέντο της και λειτουργώντας ως αυστηρός αλλά πιστός μάνατζερ. Δίπλα του είδε την καριέρα της να απογειώνεται, με τη μαγική φωνή της να ηχεί στη Σκάλα του Μιλάνου και να φτάνει μέχρι τη Μητροπολιτική Όπερα της Νέας Υόρκης.
Η Μαρία Κάλλας έφυγε από τη ζωή στις 16 Σεπτεμβρίου 1977, σε ηλικία 54 χρόνων, στο Παρίσι, όμως η μαγική φωνή της και η θυελλώδης ζωή της συγκλονίζουν ακόμα.
Γυναίκα δημιουργός…
Ζωρζ Σαρρή
Η Ζωρζ Σαρή γεννήθηκε το 1925 στην Αθήνα από Γαλλίδα μητέρα και Έλληνα πατέρα. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής άρχισε να φοιτά στη Δραματική Σχολή του Δημήτρη Ροντήρη. Αργότερα, στο Παρίσι, συνέχισε να παρακολουθεί μαθήματα υποκριτικής στη σχολή του Σαρλ Νιτλέν. Το 1962 επέστρεψε στην Ελλάδα όπου συνέχισε να παίζει στο θέατρο και στον κινηματογράφο.
Η συγγραφική της καριέρα άρχισε το 1969 με το Θησαυρό της Βαγίας, ένα μυθιστόρημα που ξεκίνησε σαν παιχνίδι με τα παιδιά της και τους φίλους τους και το οποίο είχε και εξακολουθεί να έχει μεγάλη εκδοτική επιτυχία. Από το 1969 μέχρι σήμερα έχει γράψει μυθιστορήματα για παιδιά και εφήβους, νουβέλες, θεατρικά παιδικά έργα και ιστορίες για
μικρά παιδιά. Επίσης στο ενεργητικό της έχει δεκατέσσερις μεταφράσεις μυθιστορημάτων από τα γαλλικά. Όλα τα βιβλία της έχουν κάνει αρκετές επανεκδόσεις και μερικά από αυτά έχουν βραβευτεί.
Το 1994 βραβεύτηκε με το Κρατικό Βραβείο Παιδικού Λογοτεχνικού Βιβλίου καθώς και από τον Κύκλο Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, ο οποίος τη βράβευσε ξανά το 1999. Επίσης το 1988 προτάθηκε για το βραβείο Χ.Κ. Άντερσεν.
Εμείς ας στείλουμε τις ευχές μας στη γυναίκα, κόρη, αδελφή, φίλη, και ειδικά την Ελληνίδα μάνα, που μέσα στις δύσκολες συνθήκες της ζωής που διανύουμε, αγωνίζεται για να εξασφαλίσει στους γύρω της ένα χαμόγελο και έναν καλύτερο κόσμο!!!
Η 8η Μαρτίου είναι η ημέρα του παγκόσμιου εορτασμού της γυναίκας. Μια ημέρα αφιερωμένη στην προσωπικότητα και τους αγώνες της. Η «Ημέρα της Γυναίκας» (International Women’s Day), αποτελεί τιμή στους πολλαπλούς ρόλους της γυναίκας, ως μητέρας, συζύγου, εργαζόμενης, ενεργού μέλους της κοινωνίας μας, αλλά και της προσφοράς της στην οικογένεια και στο κοινωνικό σύνολο. Η μέρα αυτή είναι επέτειος – σύμβολο των αγώνων, των θυσιών, αλλά και των κατακτήσεων όλων των γυναικών του κόσμου.
Γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου, σε ανάμνηση μιας μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας που έγινε στις 8 Μαρτίου του 1857 από εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, οι οποίες ζητούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας.
Θεσπίστηκε για πρώτη φορά το 1997 με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ για να αναδείξει τα προβλήματα και να προωθήσει τα δικαιώματα της γυναίκας.
Το Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο αφιερώνει τη φετινή ήμερα της γυναίκας στον παγκόσμιο αγώνα των γυναικών κατά του COVID-19.Τις γυναίκες που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του αγώνα κατά της πανδημίας του κορονοϊού, καθώς αποτελούν την πλειονότητα των εργαζομένων που απασχολούνται στις υπηρεσίες υγειονομικής περίθαλψης.
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, που γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου, κάνουμε μια μικρή αναδρομή στην πορεία σημαντικών Ελληνίδων, που με το έργο και τη ζωή τους αποτέλεσαν-και συνεχίζουν να αποτελούν-εμβληματικές προσωπικότητες.
Γυναίκα ηρωίδα …
Λασκαρίνα "Μπουμπουλίνα"
Η Λασκαρίνα γεννήθηκε στις φυλακές της Κωνσταντινούπολης κατά την επίσκεψη της μητέρας της στον φυλακισμένο πατέρα της, στις 11 Μαΐου το 1771. Βαφτίστηκε από έναν φυλακισμένο και πέρασε τα παιδικά της χρόνια στις Σπέτσες, όπου η μητέρα της παντρεύτηκε για δεύτερη φορά τον Σπετσιώτη καπετάνιο Δημήτριο Λαζάρου. Στα 17 της παντρεύτηκε τον Σπετσιώτη πλοίαρχο Δημήτριο Γιάννουζα, ο οποίος σκοτώθηκε σε συμπλοκή με αλγερινούς πειρατές. Η Λασκαρίνα έμεινε χήρα με τρία παιδιά, τον Ιωάννη, τον Γεώργιο και την Μαρία.
Τέσσερα χρόνια μετά όμως στα 30 της, αποφασίζει να ξαναπαντρευτεί. Ο δεύτερος σύζυγός της, ο Σπετσιώτης καραβοκύρης Δημήτριος Μπούμπουλης (εξ ου και το Μπουμπουλίνα, δηλαδή η γυναίκα του Μπούμπουλη), είχε το ίδιο τέλος με τον πρώτο της σύζυγο. Μαζί του απέκτησε τρία παιδιά, την Ελένη, την Σκεύω και τον Νικόλαο. Χήρα για
δεύτερη φορά και με τεράστια περιουσία στα χέρια της, την οποία κληρονόμησε από τους άντρες της, η Λασκαρίνα, ασχολήθηκε με εμπορικές δραστηριότητες. Την περιουσία αργότερα τη διέθεσε στον απελευθερωτικό αγώνα. Σχημάτισε εκστρατευτικό σώμα και στόλο, τον οποίο συντηρούσε με προσωπικά της έξοδα και ναυπήγησε το πλοίο “Αγαμέμνων”, το οποίο ήταν το μεγαλύτερο πλοίο της επανάστασης.
Γυναίκα καλλιτέχνης…
Μαρία Κάλλας
Η Ελληνίδα υψίφωνος, που με τη χαρισματική φωνή, την εξαιρετική τεχνική, και την καθηλωτική ερμηνεία της κατάφερε να αναδειχθεί στη μεγαλύτερη ντίβα της όπερας, γεννήθηκε τo 1923 στη Νέα Υόρκη, από γονείς μετανάστες. Το πραγματικό της όνομα ήταν Άννα Μαρία Καικιλία Σοφία Καλογεροπούλου και η κλίση της στη μουσική φάνηκε από νωρίς.
Ξεκίνησε ως παιδί μαθήματα πιάνου και το 1937, μετά το διαζύγιο των γονιών της, γύρισε μαζί με τη μητέρα και την αδερφή της στην Ελλάδα, όπου έδωσε εξετάσεις στο Εθνικό Ωδείο. Αν και μικρότερη από το ηλικιακό όριο εισαγωγής, κατάφερε να μπει και, φυσικά, πολύ γρήγορα να ξεχωρίσει, χάρη στην ασύλληπτη έκταση και το μοναδικό μέταλλο της φωνής της.
Ο πρώτος μεγάλος της ρόλος στο λυρικό τραγούδι ήρθε πριν από τα 20α γενέθλιά της, το 1942, στην όπερα του Puccini «Tosca». Στη συνέχεια επέστρεψε στις Η.Π.Α, όπου γνώρισε τον διευθυντή της Arena di Verona Giovanni Zenatello, ο οποίος την οδήγησε στην Ιταλία.
Το 1949 παντρεύτηκε τον Ιταλό βιομήχανο Giovanni Battista Meneghini. Στα χρόνια που ακολούθησαν, έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην επαγγελματική πορεία της, πιστεύοντας με πάθος στο ταλέντο της και λειτουργώντας ως αυστηρός αλλά πιστός μάνατζερ. Δίπλα του είδε την καριέρα της να απογειώνεται, με τη μαγική φωνή της να ηχεί στη Σκάλα του Μιλάνου και να φτάνει μέχρι τη Μητροπολιτική Όπερα της Νέας Υόρκης.
Η Μαρία Κάλλας έφυγε από τη ζωή στις 16 Σεπτεμβρίου 1977, σε ηλικία 54 χρόνων, στο Παρίσι, όμως η μαγική φωνή της και η θυελλώδης ζωή της συγκλονίζουν ακόμα.
Γυναίκα δημιουργός…
Ζωρζ Σαρρή
Η Ζωρζ Σαρή γεννήθηκε το 1925 στην Αθήνα από Γαλλίδα μητέρα και Έλληνα πατέρα. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής άρχισε να φοιτά στη Δραματική Σχολή του Δημήτρη Ροντήρη. Αργότερα, στο Παρίσι, συνέχισε να παρακολουθεί μαθήματα υποκριτικής στη σχολή του Σαρλ Νιτλέν. Το 1962 επέστρεψε στην Ελλάδα όπου συνέχισε να παίζει στο θέατρο και στον κινηματογράφο.
Η συγγραφική της καριέρα άρχισε το 1969 με το Θησαυρό της Βαγίας, ένα μυθιστόρημα που ξεκίνησε σαν παιχνίδι με τα παιδιά της και τους φίλους τους και το οποίο είχε και εξακολουθεί να έχει μεγάλη εκδοτική επιτυχία. Από το 1969 μέχρι σήμερα έχει γράψει μυθιστορήματα για παιδιά και εφήβους, νουβέλες, θεατρικά παιδικά έργα και ιστορίες για
μικρά παιδιά. Επίσης στο ενεργητικό της έχει δεκατέσσερις μεταφράσεις μυθιστορημάτων από τα γαλλικά. Όλα τα βιβλία της έχουν κάνει αρκετές επανεκδόσεις και μερικά από αυτά έχουν βραβευτεί.
Το 1994 βραβεύτηκε με το Κρατικό Βραβείο Παιδικού Λογοτεχνικού Βιβλίου καθώς και από τον Κύκλο Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, ο οποίος τη βράβευσε ξανά το 1999. Επίσης το 1988 προτάθηκε για το βραβείο Χ.Κ. Άντερσεν.
Εμείς ας στείλουμε τις ευχές μας στη γυναίκα, κόρη, αδελφή, φίλη, και ειδικά την Ελληνίδα μάνα, που μέσα στις δύσκολες συνθήκες της ζωής που διανύουμε, αγωνίζεται για να εξασφαλίσει στους γύρω της ένα χαμόγελο και έναν καλύτερο κόσμο!!!
